Ona Tutunmak....

[zeynepkrtas 26]

Ona Tutunmak

Penceremin önündeyim yine

Kapı önü akşamı

Saksıda sardunyalarım

İşte yine aynı duygu

Çocukluğum…

Kaldırımlar utangaç ağlıyor

Hüzünlü bir akşam

Perdeler hafif rüzgarla sallanıyor

Kapı çalınıyor sanarak koşuyorum

Her yeni gün nasıl da ümitli

İnsan her gün inanır mı aynı masala

Sonucunu bile bile anlattırıp uyutulmaya göz yumar mı

Her gün anımsanır mı aynı gözler

Ben inanıyorum…

Tekrar geçiyorum penceremin önüne

Başım hafif yukarı kalkarak bulutları selamlıyor

Hevesli bir isteyişle iç çekiyor bedenim

Ardından bilirsin ya anılar yansıtılıyor film şeridi gibi beyaz buluta

Yağmur bulutu, bulut beni ağlatıyor

Uçan kuşlar gözüküyor bir anda

Sanki beni kıskandıran şımarık çocuk gibiler

Özeniyorum onlara

Bir martı kanadına tutunup uçmak istiyorum

Yeni yerlerde, yeni izler ve tekrar yeni bir yolculuk

Hevesleniyorum…

Şimdi diyeceksin ah bir zamanların sultanı

Ne olacak halin

Yollarının hepsi mi gurbete bağlanmış

O gönlün hangi şarkının nakaratında kalmış

Kucakladığın günlerin sayısı azalmış

Hani o gülen gözler,kucak açan eller

Biliyorum…

Aynanın karşısında saçlarını saatlerce tarayan kadın

Şimdi saçlarında kışı ağartmış

Yalnızlık, ah benim gizli suretim

Boş kalan masam,sandalyeler

Korkutuyor beni odamın sessizliği

Şimdi anlıyorum bir sesin kudretini

Gözlerim boş koltuğa dalıyor

Annem karşımda çayını yudumluyor

Bana gülümserken bir anda kayboluyor

Acı bir his beliriyor,bir titreme alıyor vücudumu,bir çarpıntı

Bir yalnızlık bir de çaresizlik ağlatır ya insanı

Ağlıyorum…

Bir yaz akşamını anımsatıyor gözyaşlarım

Annemin kucağındayım,küçüğüm

En huzurlu olduğum an demiştim ona

İşte tam burası,işte tam bu his anlatılmaz demiştim

Başımı kaldırıp ona baktığımda bana gülümsüyordu

Çocuktum ve şimdi yine orayı istiyorum

Ve yine çocuğum…

Yolunu fırtınalar keserse

Bir ağaç dalına tutun

O sana en güzel sığınaktır demişti bana

Hatırlıyorum…

Şimdi bilmem kaç yaşındayım ve yine o kucağı özlüyorum

Fırtınaların acısı yaralarımı geçemedi

O ağaç dalı hiçbir zaman kırılmadı

Biliyorum…

Ve şimdi ona tutunarak yaşıyorum…

Tuğçe Baykoca...

[ibrahim 2]

bu güzel şiiri bizimle paylaştığın için teşekkürler..emeğine sağlık..