Türkiye Omurilik Felçlileri Platformu

Aşık Olmak Mı İstiyorsunuz ?

Dogru_Yol bir konuya içerik ekledi : Aşk Doktorunuz

Tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak... Evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksiniz... Sokağa fırlayacaksınız... Sokaklar da dar gelecek.... Tıpkı vücudunuzun yüreğinize dar geldiği gibi... Ne denizin mavisi açacak içinizi, ne pırıl pırıl gökyüzü... Kendinizi taşımayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksiniz... Birileri size bir şeyler anlatacak durmadan.... “Önemli olan sağlık.” “Yaşamak güzel.” “Boşver, her şey unutulur.” Siz hiçbirini duymayacaksınız... Gözyaşlarınızdan etrafı göremez hale geleceksiniz. O’ndan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok seveceksiniz... Hep ondan bahsetmek isteyeceksiniz... “Ölüme çare bulundu” ya da “Yarın kıyamet kopacakmış” deseler başınızı kaldırıp “Ne dedin?” diye sormayacaksınız... Yalnız kalmak isteyeceksiniz... Hem de kalabalıkların arasında kaybolmak... İkisi de yetmeyecek. Geçmişinizi düşüneceksiniz... Neredeyse dakika dakika... Ama kötüleri atlayarak... Onunla geçtiğiniz yerlerden geçmek isteyeceksiniz.... Gittiğiniz yerlere gitmek... Bu size hiç iyi gelmeyecek... Ama bile bile yapacaksınız. Biri size içinizdeki acıyı söküp atabileceğini söylese, kaçacaksınız... Aslında kurtulmak istediğiniz halde, o acıyı yaşamak için direneceksiniz. Hayatınızın geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksiniz... Aksini iddia edenlerden nefret edeceksiniz... Herkesi ona benzetip... Kimseyi onun yerine koyamayacaksınız... Hiçbir şey oyalamayacak sizi... İlaçlara sığınacaksınız... Birkaç saat kafanızı bulandıran ama asla onu unutturmayan... Sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren... Bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek... Boğazınız düğümlenecek, dinleyemeyeceksiniz... Uyumak zor, uyanmak kolay olacak... Sabahı iple çekeceksiniz... Bazen de “Hiç güneş doğmasa” diyeceksiniz. Ne geceler rahatlatacak sizi ne gündüzler... Ölmeyi isteyip ölemeyeceksiniz... Belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önünüze çıkana sarılmak isteyeceksiniz... Nafile... Düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek... Rüyalar göreceksiniz, gerçek olmasını istediğiniz... Her sıçrayarak uyandığınızda onun adını söylediğinizi fark edeceksiniz... Telefonun çalmasını bekleyeceksiniz... Aramayacağını bile bile... Her çaldığında yüreğiniz ağzınıza gelecek... Ağlamaklı konuşacaksınız arayanlarla... Yüreğiniz burkulacak.... Canınız yanacak.... Bir daha sevmemeye yemin edeceksiniz. Hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinizden... Onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksınız... Defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğiniz için kendinizden nefret edeceksiniz... Yaşadığınız şehri terk etmek isteyeceksiniz... Onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu... Bu umut sizi gitmekten alıkoyacak... Gel gitler içinde yaşayacaksınız... Buna yaşamak denirse... *** Razı mısınız bütün bunlara? Hazır mısınız sonunda ölüp ölüp dirilmeye? O halde aşık olabilirsiniz. ALINTI

14 Şubat, 2010

İstanbul'da Bir Gezgin

Dogru_Yol bir konuya içerik ekledi : Köşe Yazıları

Her daim söylemeye çalışıyorum İstanbul un güzellikleri bitmez diye, uzun zamandır yazmaya fırsatım olmamıştı, vakti geçti geçmesine ama yine de yazacağım. Bu sefer de Açık Hava Tiyatrosunda Leonard Cohen konseri var. Nice büyük adamları ağırlamış bu sahne bu sefer dünyanın en büyük sanatçılarından birini kucaklıyor. Bu kulunuzda biletleri tonlarca paraya satılan konserde yerini alıyor, dostlarının sayesinde. Şaşırtıcı bir akşam oluyor, 74 yaşındaki Kanada’lı ozan, şarkıcıyı izlerken var olmanın mutluluğunu hissediyorum. İlk ve belki de son defa geldiği İstanbul da gecenin tadını çıkarmamızı istiyor hiç ölmeyecekmiş gibi. 3 saat sürüyor konser çok çabuk bitmiş gibi geliyor insana. Çıkışta bütün insanların yüzünde tebessüm, mutlu olmanın tatlı heyecanı var. Bir müddet konsere gitmeme kararı aldım. Bu güzelliği sindirmem lazım. Bir davet Silvia Vartan konseri için aldım. Maslak TİM konser salonunda. İstanbul un sayılı gösteri merkezlerinden biri aslında burası ama engelliler pek düşünülmemiş inşa edilirken. tekerlekli sandalyenin girişi olanaksız.Hafif engeliler yardımsız adım atamaz içeride. Güya modern bir salon. Sarıyer Belediyesinin engelliler için yapacağı bir organizasyon sırf bu yüzden başka bir alana alındı. Dönelim konsere eskilerden ama hiçbir zaman eskimeyen şarkıcımızı fazla merdiven kullanmadan oturduğum arka sıralardan dinliyorum. Anılar canlanıyor hafızalarımızda, mutlu oluyoruz çıkarken. Açık Hava Tiyatrosunun şu anki hali de bizim için tam bir zulüm. Her yer merdiven tutma yerleri bile yok. Niçin hiç düşünülmüyor bu kadar kolay hal olacak meseleler. Koskoca Atatürk Kültür Merkezinin bile büyük salona çıkan asansörü yok. Şimdilerde tamirat yapılacak diye 2 senedir boş duruyor ya belki bu vesile ile birinin gözüne çarpar bu eksiklik de giderilir. Yine de gidilemese de böyle salonların varlığından mutluluk duymaya çalışıyoruz. Türkiye Cumhuriyetinin geleceği kültürdür. Güzelliklerden gerçeklere dönme vakti. Hiçbir şey sonsuza dek mutlu ve bahtiyar gitmiyor. Bir araştırmaya göre Türk insanı kitap okumaya yılda ortalama 6 saatini ayırıyormuş. Bu rakam kimi Afrika ülkelerinden bile geri. Osmanlı da matbaanın kuruluşu 1727 Temmuzda olmuştur. Matbaanın Türkiye ye geç geliş sebebi sürekli bir polemik konusu olmuştur. Hatta bunun az gelişmişliğimizin sebebi bile saymışız. Ancak geç geliş sebebi çok basittir. Matbaa okumadığımız için gelmedi. Matbaayı kuran İbrahim Müteferrika dönemin de bile (20 sene de) ancak 17 kitap basılabilmiş. Müteferrika nın ölümünden sonra ise yalnızca bir kitap basıldı. Ondan sonra matbaa 27 yıl faaliyetine ara verdi. Kitaba olan düşkünlüğümüz o zamandan belli imiş. Müteferika ilk kitabı 1000 ikincisini 1200 ade basmış sonrakilerin baskı sayısı ise 500 e düşmüş. Sebep kitapların satılmayışı. Günümüzde de pek farklı olduğunu söyleyemeyiz aslında. Popüler kitapların dışında baskı sayısı 1000 yine. 300 yıl geçmiş aynı yerde duruyoruz. Yerinde sayanlar koşanlardan daha fazla ses çıkartırmış. Aslında biz doğuya giden bir geminin içinde batıya koşanlardanmışız. Hayrettin Dereli / Araştırmacı Yazar

13 Şubat, 2010

Aileler Sahip Çıkmıyor Mu ?

Dogru_Yol bir konuya içerik ekledi : Köşe Yazıları

Son günlerde medyada çıkan haberler, Devletimizin çeşitli kademesindeki yetkili- yetkisiz görevliler Bazı kamu kurumlarında çalışan yetkisiz hiç ilgisi olmayan görevlileri En üzücüsü de bundan çıkar sağlamaya yönelik emelleri olan bazı kurum ve kuruluş temsilcileri ile sivil toplum kuruluşu adı altında faaliyet gösteren kişiler, Özürlü çocuk kelimesi bile geçti mi vay şöyle böyle feveranlar koparılıyor özürlü ile yaşayan aileler ve yakınlarının çektiği sıkıntılar gayretler hiçe sayılarak sahiplenme fetvaları veriliyor, Özürlüye gerçekten hizmet etmeyi şiar edinmiş ciddi kurum ve kuruluşlar eğitimciler hiçe sayılarak dünyada onlardan başka bu işi bilen yok yada en dürüst o yada devletin en üst kademesindeki en yetkili kişi o sadece onun dediği doğru başka doğru yok mantığı özürlü çocukları ailelerini, eğitimcilerini gönül vermiş insanları karalayıp yok saymaktan başka bir şey değildir. Aile sıkıntısını çektiği bire bir yaşadığı bir parçası olan yavrusunu düşünmüyor da ondan menfaat sağlamayı uman çığırtkanlar özürlü üzerine edebiyat yapmaya çalışan lar mı düşünüyor. Lütfen insaflı olalım insanları germeyelim, hoş görü hepimizin ortak paydası olsun unutmayalım Ülkemizde iyi iş yapan doğru dürüst insanlar çoğunluktadır. Onları karalamayalım küstürmeyelim şevklerini kırmayalım. Artık eski cahillikler kalmadı herkes hakkını öğrendi ve çok kurum tarafından bilgilendiriliyorlar. Aileler hakkından daha fazla alabilmenin yollarını araştırıyorlar, ne istediklerini de biliyorlar. Kurumlar aile eğitimini iyi yapıyor ve yönlendiriyorlar kötü hiçbir zaman örnek olamaz olmamıştır da İsteğimiz şudur: yapılanlara destek ol, yüreklendir ,hatayı eleştir ancak, tamamen yıkma, insaflı merhametli ol , iyileri yüreklendir. Ya da kendine istismar edecek başka bir grup ara Özürlü, aile ve hizmet edenleri üzülmesinler, görevlerini daha da iyi yapsınlar. İyilerin çoğunlukta olduğunu da unutma. Muharrem Orhan/ Eğitimci Yazar

13 Şubat, 2010

Utanıyorum Ya Rab !

Dogru_Yol bir konuya içerik ekledi : Köşe Yazıları

Bana ilim irfan öğrettiğini söyleyen Öğretmanimin, rujlu dudağındaki kelimelerinden utanıyorum! Evindeki bebelerine ayda bir et götürememenin ızdırabını yaşayan, insanıma inat, yanından ayırmadığı bilmem kaç liralık köpeğine hergün et yediren sosyete sapığından utanıyorum! Emir-el mü'minin iken sırtında cübbe yamalıydı. Üstü açık medreselerde ağırlardı misafirlerini, Fırat köprüsünde otlayan koyunda sorumlu tutardı kendini... bugün imza atmak için rüşvet isteyen demokraside utanıyorum! takvim yalan geliyor bana,böyle değildi bayramlarımız. Bayramlarda gelirdi bayramlarımız. Bugün bayram diyorlar. Yalan söyleyenlere bakıp utanıyorum! Öldükmü cesedimizi yıkardı ahirler. bütün mahlukat gözyaşı dökerlerdi arkamızdan. Tayyı mekan olurdu Evliyaullah nazar etmek üzere tabutumuza. iradeleri sıska canlı cenaze olmuş neslimizden utanıyorum! Bastımı cihanı titreten müslümanların adımlarına inat, Bir adımlık harekatın niyet safhasında iken bağı çözülmüş dizlerime bakıp utanıyorum! Zinde düşünce vardı dimağımızda. Her köşe başında arifan meclisleri kurardık. İlim dergahında sulanırdı bebelerimiz. ilim adı altında işlenen fikir cinayetlerinden utanıyorum! Abdest alırken ,suyu sarhoş edercesine şükür ederdik berrak suyu veren rabbimize. Şükür etmeyi unutan dillerden utanıyorum! Dualarımız kabul görürdü rabbimiz katında. Bir dua değiştirirdi Kader'i muallakımız'ı. Kalbimizin günah lekeleri nur olurdu, kamil mürşidimizin dualarıyla. Mürşidim deyip eşkiyalık yapandan utanıyorum! Koşsam diyorum ayak bağlı, vursam diyorum el bağlı, haykırsam diyorum dil bağlı,ölsem diyorum vakit bağlı. Bu halimle ölmeye utanıyorum! Yarın bir davet vaki olacak Nefsim her nefis gibi ölümü tadacak. Bu nefisle dergahına çıkmaya utanıyorum. Utanıyorum Ya Rasulallah , yüzüne bakmaya. Utanıyorum ölmekten, utancım ölmekten değil. Öldükten sonraki dünya amelinden. Utanıyorum Ya Rab şu ölü kalbimden Utanıyorum Ya Rab şuölü ruhumdan Utanıyorum Ya Rab gerçeği farkedememekten. Utanıyorum Ya Rab senden Rasulümden Üstadımdan Utanıyorum Ya Rab utananların dahi utanmaz olmalarından. Utanıyorum Ya Rab kendimden... Ertuğrul Mehmed/ Araştırmacı

13 Şubat, 2010

Rant Kapısı ‘Engelliler’

Dogru_Yol, k@lpsizim_85 kullanıcısının konusunu cevapladı: Köşe Yazıları

Sayın kalpsizim_85 Emeğine sağlık....teşekkürler.... Not: Sayfanızı engelliler bölümündeki köşe yazılarına alıyorum....

Aramızdan Biri Lokman Ayva

Dogru_Yol, k@lpsizim_85 kullanıcısının konusunu cevapladı: Köşe Yazıları

Sayın kalpsizim_85 Emeğine sağlık....teşekkürler.... Not: Sayfanızı engelliler bölümündeki köşe yazılarına alıyorum.....

Türkiye Özürlüsü İle Mutludur

Dogru_Yol, k@lpsizim_85 kullanıcısının konusunu cevapladı: Ayrımcılıkla Mücadele, İnsan, Toplum

Sayın kalpsizim_85 Emeğine sağlık....teşekkürler..... Not: Sayfanızı ayrımcılıkla mücadele,insan,toplum,bugün-yarın bölümüne alıyorum....

Whitney Houston ( İ Will Always Love You )

Dogru_Yol bir konuya içerik ekledi : Yabancı Video Klip

Seni Seviyorum...

Dogru_Yol, yarali kalp kullanıcısının konusunu cevapladı: AŞK ŞİİRLERİ

Sayın yaralı kalp Çok güzeldi.....emeğine sağlık....teşekkürler..... sen mutluysan bende mutluyum üzüm gözlüm seni seviyorum… SeNi SeViYoRuM... SENİ SEVİYORUM

Son Şiirdir Nazan ..

Dogru_Yol, nazoo kullanıcısının konusunu cevapladı: AŞK ŞİİRLERİ

Sayın nazoo Çok güzeldi....emeğine sağlık....teşekkürler..... Seni sevmek dayanmak demek

Kavuşursak Biteriz Biz...

Dogru_Yol, yarali kalp kullanıcısının konusunu cevapladı: AŞK ŞİİRLERİ

Sayın yaralı kalp Çok güzeldi....emeğine sağlık....teşekkürler..... Ruhlar kavuşur ve konuşur gökyüzünde bir yerde Ama bedenen kavuşursak biteriz biz. Melekler bize aglar, biz halimize güleriz. Onu bilir, onu söyleriz, Kavuşursak biteriz biz.

Aşka Dair Ne Varsa....

Dogru_Yol, yarali kalp kullanıcısının konusunu cevapladı: AŞK ŞİİRLERİ

Sayın yaralı kalp Çok güzeldi....emeğine sağlık....teşekkürler..... Dostluklar bile artık sahte, ikiyüzlü oldu, Şimdiki güller eskisi gibi kokmaz oldu, Sevgi diye açtığım mektuplar kahır doldu, Aşka dair ne varsa hepsini orada sanıyorum ..

Dul Kadın Ve Yahudinin İmtihanı

Dogru_Yol bir konuya içerik ekledi : Dini Hikayeler

Bir bayram arefesinde, dul bir kadın yanında babadan yetim kalmış çocuğu ile zengin bir hacının dükkanına girerek, Allah rızası için yardım istedi. Hacı fakir kadına yardım etmediği gibi: - Bıktım sizden nedir bu iş.. Ben sizin için mi çalışıyorum. Defol şurdan, diyerek kovdu. Hacıdan hiç ummadığı bir şekilde cevap alarak kapı dışarı edilen kadıncağız, melül- mahzun oradan ayrılıp giderken, hacının karşısında, aynı mağazadan bir dükkanın sahibi olan yahudi, o fakirin ızdırabını anladı . - Nedir hanım, hacı size niçin bağırdı?, diye sordu. İmanlı ve şuurlu bir kadın olan fakirceğiz, Yahudiye hacıyı şikayet etmek yerine : - O benim büyüğümdür. Döver de, kovar da, sana ne oluyur ey kefere! diye cevap verdi. Fakat Yahudi durumu anlamıştı. Kadını ısrarla dükkana çağırıp, ne isterse almasını, kendisine ve çocuğuna olacak elbisenin kendisinde bulunduğunu hatta hacınınkinden daha iyisini kendisinden alabileceğini söyleyerek dükkanına getirdi. Dul kadın ve yetim çocuk Yahudinin dükkanından beğendikleri elbiseyi giydiler, kuşandılar ve kadın Yahudiye : - Allah sana iman nasip etsin. Sen bizi giydirdiğin gibi Allah da sana Cennette köşkler verip Cennet elbiseleri giydirsin, giblerden dua etti, yanındaki masum çocuk da, anasının duasına amin, dedi. Şen şakarak oradan ayrılıp gittiler. Dul ve yetimi dükkanından kovan hacı, o gece bir rüya gördü. Rüyasında kıyamet kopmuş ve kendis cennete girmişti. Cennette gezerken gayet güzel, gözleri kamaştıran bir köşk gördü. Baktı ki, köşkün kapısında kendisnin ismi yazılı idi. <> diyerek köşkün kapısından içeri girmek istedi. Fakat kapıda bekçi olarak bekleyen melekler hacıyı içeri almadılar. - Giremezsin hacı, dur bakalım nereye gidiyorsun? dediler. Hacı durdu : - Niye giremiyorum, bu köşk benim değil mi? diye sordu. Melekler cevap verdiler : - Düne kadar senindi ama, maalesef dün sizden başkasına devredildi. Daha henüz kapısının üzerrindeki tabelâ da sçkülmemiş, yakında sökerler, dediler. Hacı neye uğradığını anlayamadı. O telaş ve heyecan içinde uyandı ki, yatakta yatıyor : <> dedi. Sabah olunca doğru yahudi Avram efendinin dükkanına gitti. Selam, hoş - beşten sonra: - Avram efendi, dünkü dul kadına sen kaç liralık elbise verdiysenonların parasını sana ben vereceğim, dedi. Yahudi bir altın değerinde elbise verdiğni söyledi. Hacı : - Madem o kadarmış al sana onun iki misli, dedi. Fakat Avram olmaz, dedi. Hacı değerini yükseltti, hacı yükselttikçe yahudi olmaz diyor, yahudi kabul etmedikçe hacı vermek istediği parayı artırıyordu. Hacı yüz altın, ikiyüz altın vermeğe başladı ama, artık Avram'ın da sabrı taşmıştı. - Olmaz hacı olmaz, o köşk yüz altınla bin altınla satın alınmaz... O senin gördüğün rüyayı ben de gördüm ve işte müslüman oldum. o köşk düne kadar senindi, sen daha evvel yaptığın hayır - hasenatla o kçşkü yaptırmıştın ama, dün bana sattın. Ben onu tekrar sana satmaya niyetli değilim. Sen artık bundan sonra kapına geleni boş çevirmede, Cennette kendine başka saraylar yaptır. Allah'ın mülkü geniştri, dedi. Yahudiden de bu cevabı alan hacı, bir daha kapısına geleni boş çevirmeyceğine dair kendi kendine söz vererek oradan ayrılığ gitti. Ama köş de elden gitti. Allah yardımcısı olsun. ALINTI

Laf Taşıyana Taş Gibi Cevap...

Dogru_Yol bir konuya içerik ekledi : Dini Hikayeler

Günlerden bir gün, bir adam, Hasan-i Basri hazretlerine gelir. 'Biliyor musunuz der, filanca sizin hakkınızda olmayacak şeyler söylüyor? - Nerden biliyorsun? - Kulaklarımla duydum. - Nerede? - Fitnecinin evinde - Orada ne arıyordun? - Ziyafete gitmiştim. - Peki neler ikram etti? - Çorba, börek, pilav, tatlı, dolmalar, köfteler, meyveler, şerbetler... Bir sürü şeyler işte. - Bütün bunları içinde tutuyorsun da o üç beş kelimeyi niye tutamıyorsun? ALINTI

Kişiliğiniz Yoksa Öbürleri Hiçtir !

Dogru_Yol bir konuya içerik ekledi : Kişisel Gelişim

Sınıf; öğrencilerin gürültü patırtısıyla sallanırken sert görünümlü hoca kapıda beliriyor. İçeriye kızgın bir bakış atıp kürsüye geçiyor. Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakamı çiziyor. “Bakın” diyor. “Bu, kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey...” Sonra (1)'in yanına bir (0) koyuyor: “Bu, başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)'i (10) yapar”. Bir (0) daha... “Bu, tecrübedir. (10) iken (100) olursunuz”. Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: Yetenek... disiplin... sevgi... Eklenen her yeni (0)'ın kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca... Sonra eline silgiyi alıp en başta ki (1)'i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kalıyor. Ve olayın yorumu: “Kişiliğiniz yoksa, öbürleri hiçtir!” ALINTI